Gotinên pêşiyan F-M

Berhevkar: H.Akyol: hakyol60_40@hotmail.com Gotinên pêşiyan << >> Gotinên pêşiyan 3 F Ferhekî şêra , şêr e Fermana devan hat, rovî reviyan Fêtokî li mêran, kenokî li jinan nayê Filankes kevirê reş e Filankes manga bi gaye Filankes gur e ewîdiye Filankes miya fisineye Filankes mirîşka gêj e Filankes dij bijok e Filankes çav pîs e Filankes cila şil e Filankes kerê bar e Filankes gelaj e Filankes cila helisiye Filankes kevirê binê bîrêye Filankes hirçê dehlêye Filankes neynûg tune xwe pê bixwirîne Filankes zaca Helebêye, teniya bi don e Filankesê qey kezeba gur xwariye Filankeso mêş jê naêşe Filankeso dibêjî qey qîza bi keziye Filankeso çav li roja reş e Filankeso çav li der e Filankeso bûye gurê dev bi xwîn Filankeso reşikê şevêye Filankeso kore mar e G Gava dê bibe damarî, bav dibe filê kavarî Gava xêr dibare guyê sêwiyan tê Gava xwedê bide ha rakeve, ha rakeve, gava nede ha li bakeve, ha li bakeve Gava dewlet birêse, ga golikê dialêse Gava mêvan tên behra xwejî bi xwe re tînin Gavan ber bi mal e, jina gavan şixulkar e Gayê çê bi boran, mêrê çê bi xeberan Gayê bor ra fîtik mane ye Gayê sor sortiya xwe bernade Gayê zexele timî li mexele Gaziya dû siwaran, nagihîje xweyê xwe Ger mirov xiraba nebîne, başa bi bîr nayine Gelekan nede bi hendekan Gere Çar lîtir qûna mere hebe, mera karibe bi Çar qurişa têde cî bidê Girar bi xwê, xwê bi tem Giyayê qeracan, malê muhtacan Gundê bê rez, konê bê pez, mirovê bêje ez û ez hemî ne tu tişt e Golikê beş ma li devê deriyê reş Go kerengo warê te go ba zane Gotina bikeve nava du lêvan dikeve nava du gundan Go ziyaretê min gelek caran bi derewa bi te sond xwar, go min jî gelek caran mal li te xerakiriye, lê tu bixwe nizanî Gul li gulê dinêre sor dibe Guyê mişkan di qulikên dîwaran de pir in Guran xwariye hirç mane Gur ji baranê bitirsiya, wê ji xwe re kurk çêkirana H Ha dev got, ha qûnê got Hat ji derda tompiz di berda Hat ji newalê bû xwedî malê Hebe erebiye, tunebe mirtibiye Heft çîvrokên hirçê hene, her heft jî ser hermîyê ne. Heft soberiyê kerê hene, dikeve avê ji bîr dike Heke mirov ji rezek tirê xwaribe, nabe mirov pişta xwe bidê Henekê wî henekê hirçan e Hertişt ji ziravî dişkê, mirov ji stûrî Heta serî sax dimîne qûn ecêban dibîne Herçî li hespê hevala siware herî peyare Hêştir ra dibin hev, hêstir û ker di bin lingê wan de diçin Helaw ji jîrêzê çênabe Herçî jar e, li havînê jî sar e Heta aqilê paşî hat ê pêşî çû Heta em bûn çav nas, dinya li me bû xelas Her qazî bixwe razî Her teyr b refa xwe re ye Hevalbend î nameşe bi bêbext î Hemû mêr nabin şêr Hesinê germ bi hilmê germ nabe Heftê çê bazdan hewşê Hesinê bi asas ns dibe çakû ne jî das Heta şîreta li xelkê dikî Helhela gavanan siwariya kerane Heta Heleb bû Heleb wexta pîra te çû Heft mêrên beriyê çûn barê heriyê Henek dibin genek Heta cû rast nebe, av nayê berdan Herin şênahiya, pirskin ji zarokan Her tim naser nayê, û qirş û qotikan bi xwe re nayêne Hersim bi qeriyê dibe helaw Heta xidir xemilî, dawet betilî Herkes xwe li ronahiyê digre Hespê çê zenguyan nagihîjîne hev Hestiyê bê minet, çêtire ji goştê bi minet Heyfa serê ku çû Hezar dost kêm in, dijminek pir e Hezar bavê çê, esil şîrê dê Hêter çiqas jî ji hev dûr herin guhê xwe tim li ser hevbin Hirç diye li dû şopê diçe Hîn bûyî ji harbûya zortir e Hinek dikin, hinek dixwin Hîv bibe du şevî, herkesê wê bibîne Hî çiqas bedew be jî dîsa qusûrek wê heye Hukumdar bibe pir, di ser ra derbaz nebe Hukumdarê romê hevalê segan in Hûrik zik dike tûrik J Ji bo nefsê ket hefsê Ji derve meleye, ji dil ve fileye Ji milka aş, ji haceta sim tiraş, ji mêra mêrê dike hîsabê pêş û paş Ji heft sala salek sala seyane Ji kerî por kir herî Ji serê qijikê qelî çê nabe Jin û mêr weke tevr û bêr Ji xelkêre pispor e, ji xwe re kor e Ji derda rî berda Ji xelkêra hût e, ji xwe re kût e, hevalê ticarê rût e Ji xelkêra xerad e, ji xwe re mal mîrat e Ji sed axan axakî jî qenc dernakeve Ji mehan ji salan mirov carek dibe mêvanê xalan Ji mêra nav dimîne, ji gaya çerm dimîne Ji hirçekî du eyar dernayê Jin kelehe mêr girtiye Jina xelkê ramûsankî, hespê xelkê meydankî, cilê xelkê roj û dankî Ji xwediye, ne ji doxêye K Kalkî bavên xweşiya, xortkî bavên reşiya Kalo nemir buhar tê, pîrê nemir pincar tê Ka ne atebû kadîn jî ne atebû Kara necar, qoşilê dara Karê gavkî, xemên salkî Karê karkeran namûsa xatûna Karkeran kar kir xeraba benîşt cût Kasan malêse, bi alastinê zik têr nabe Kaya kevin li ba nabe Ker kuda here jî kere Ketî bi xebatê radibe Kes delalya kesî xweyî nake Kes ji gurê xayin natirse Kesî hevîrê xwe bi kalî nexwariye Kes nakeve gora kesî Kespa helal, ji karkeran ere ava zelal Kevir giran e di cihê xwe de Kevirê aşê çiqas giran be jî aşvan bi fena xwe wî radike Kevirên mezin, bi yên biçûk disekinin Ker bi gem û hefsar, mêr bi soz û biryar Kesê jinek bîne, divê an tûrek perê wî an jî barek derewê wî hebe Keça bê bav û dê êvarê diçe sibê tê Kerê reş dixwe tiştê xweş Kesên ji cengê dûr e Keroşk ji çiya xeyidiye, haya çiya jê tuneye Kevn e pîr e, ji gotina re bîr e ? Kes nekirî, kes nebirî, bi hev sitirî Kera xwe bi ker da cilika xwe bi ser da Keça malê bi rûmet e, karê wê bê minet e Keça bê dê wek çiyay bê rê Kereng tên li kaşa, xwarina ker û cehşa, çi dike li mala paşa Ker ji lêxistinê re, hesp ji bezê re Keça baş rûsipîtiya bavê xwe ye Kezeb çiqa şêrîn be, şîret jê şêrîntir e Kîso avruya masî naxwo Kor çilo li xwedê dinêre, xwedê jî wilo lê dinêre Kund çêlika xwe dixwe, û paşê bi ser de digrî Kuştiyê di ber xelkê re Ku xwedê li hev anî, nûrê dikim kevanî Kurî li felan, xwarzî li xalan Ku hat malxwirê malê, ku nehat qeda li salê Kûçik ji ku bitirse, wê de direyî Kûsi misk naxwe Kulek xwar e dû rast e L Li bejnê nêrî, bi zêra kirî, laçik rakir kertkê gurî Li gora makê golik pak e Li deriyê kesî nexe bi tilîka, bila kes li deriyê te nexe bi mîrkutan Li dû bîhna kebabê çû, rastê daxkirine lingê kerê hat Li ku mefaye li wir bav û biraye Ling li qeydê çav li seydê Li malê tune dînar, navê keçikê hezar Li kerê mirî digere ku nalan jêke Li pişt baranê qaçil dike Li ser me bû roja reş M Mal vedigere can venagere Mal an ji xelayre, an ji belayre Mala bavê meydane mala xezûr zindane Mala bavê mêran Mala bavê min dûrbûna, minê têr pesnê wan bidana Mêr çole jin gol e Mala dîna, rabûn hev bi pihîna Mala zarok têde ehreman naçê têde Malê dinê qiloçê mêran e Mamo ne li mal e, mala mamo gale gal e Manê tirekan ardê cehîne Mar çiqa hokan bide xwe, gere rast here qulê Mar pêve da , ji siya werîs tirsiya Me girt tajî, derket tol tajî Me hêştir nedîne li rêzê, qey me pişkul jî nedîne li pirêzê Melê ne xwendî, digere li nav gund î ? Merî pîvazê nexwe bin devê merîyan nayê. Mewija hebana, ne dixwe ne dide cîrana Mezbût bikole asas, ji bo dil neke wase was Mezin reqisî, biçûk hewis Mêr di ser re heram e Mêr tev mêr be, jin tev jin be, kî mihtacê kê be Mêr çem e, jin gol e Mêr mêr e çi kulek, çi nabîna, çi kerr e Mêra mêr kuşt, senemê hûrî şûşt Mêrê ehmeq dibê ez Mêrê çê di roja teng da fêm dibe Mêrê xeber jin, berxê ber bizin, şûva bi kizin tu tişt jê dernayê Mêş û gamêş xwedî tînin pêş ? Mêvanê yekî, mêvanê gundek î Min go û nego Mirin tê rastê, çavê tevan li revê Mirî ne hêjayê şînê, ku mirov jê re şînê bike Mirî melûn nebe, di gorê de cî fireh e Mirîşk biqare, hêkê dike Mirîşk û rovî danaynin kirîvî Mirîşk di xewa xwe de gilgil dibîne Min xelk hînkir govendê, êdî kesî bi destê min negirt Mirov barê xwe hilnegre kes barê mirov hilnagre Mirov bi pirsê diçe Xursê Mirov bi nasan digî xasan Mirov li siya dirikê ranakeve, li siya darê radikevce Mirov li ber kaniyê tî namîne Mirov here goristanê , ku gora mirov tê de hebe Mirov nekev govendê, ku ketê divê xwe bileqîne Mirov ji qehran xwe davê behran Mirovê pîsgotinê wî bi qîlene, yê baş gotinên wê şekir û xurmene Mirovê şît bi dilê pît ? Mirovê bêwelat, mîna çûka bêper û bazk Mirovê derd lêketî, bi derdan zane Mirtib kerr dibin, defê diqetînin Mirtib kulibî def qetiya Mişk çiqa axê bikole, bi serê xwe de dike Mişk naçe qulê carokê bi dûvê xwe ve girê dide