Gotinên pêşiyan A-E

A Agir berda konê xwe da zomê Agirê kuçikê timî germ e dereng sar dibe Agir pêkeve bîhna pîso jê nayê Agir xweş e lê xwelî jî jê çêdibe Agir bi rihê yekî ketibû, yekê jî digo ez firîgê xwe li ber biqelînim Adetên bav û bapîran, kerik xweştirin ji hêjîran Afirê gamêşan bû warê qelse mêşan Alîkî şîn e, alîkî dawete An bike nelerize, an neke nelerize Aqilê giran mû kere Aqilê sivik barê giran Ap biraziya, xal xwarziya ra dike Arvanê salê bi salêra diçe Aş çûye li pey çeq çeqê ketiye Aş digere bi avê, law dike karê bavê Aşê dîna bê av digere Av ronahiye, ji avê metirse Av nafetile ba di cîkî da nasekine Av zane di bin wê da çi heye Ava golan bê tevger e Av di golande genî dibehi Ava hêdî hêdî me ecêb jê dî Ava xurtan serhevraz e Avê bi xwe ji kanî esîla, ne ji mesîla Ava bin kayê ye Ava bîrê bi bîrê tehl e Avabûna malan di destê jinên çê dane Ava çeman xuş e xuş e koçer nabên dewê min tirş e Ava xwestî nakeve hestî Ava miriyan nerêje nava deriyan Ava rijiyayî nayê berhev kirin Avê ku da ser serî çi buhustek çi du buhust Avahî nabe bê asas mirov bi rojî û limêj nabe xilas Avbûna gundan ji berahiya riyan ve kivş e Avê qûna Axa bi xulam e, xulam bi olam e Axa bi deh gundên xwe ve bawer dike Keyxosrew e Axa li kêfê ye xulam li ber zikrêye Axê amîna namîne li ser zaliman Axa ji xulam ra got , xulam ji se ra got, se jî ji dêliya xwe re got Axa rêyan tev dizane lê rêya qenciyên gel nizane Axa tep davêjin, defterên kevn vedikin Awa awa latkî, awa awa tebabkî Azadî firehiya cîhanê ye Azadiyê bêhtir tiştek giran buha nîn e Azaya bi tirs bila qet tunebe Agir pêkeve bi xwe nahese B Ser ban qul e, bin ban şil e Bav çi seg be, wê law jî ew seg be Bav ji bajêr tê, law jê re qise dike Bav hersim dixwo, diranê law diseqînin Bav ku pak bûya, ev zûriyet bi dû nediket Bayê gurgurî weke jina virvirî Bazar xweş e li bênderê, ne li zeviyê Bar min naêşîne, bin bar min dêşîne Baran dibare ji xwediyê zeviyê re kar e Barana havînê şilkir binê kulînê Barê ketiyan kes ranake Barê serê bê aqil, ling dişkînin Behsa gur dikin gur hazir in Beq çiqwas kok dibe, qûn ewqas lê qalind dibe Berxê xelkê ji meriv re nabin beran Berxê nêr li ber du makaye Berxê nêr ji bona kêr Berxê têr şîr nexwar, bi kavirtî têr naçêre Berkêş bi mêvana geş ? Berfa hûr e, dawî dûr e Ber bi mino ha ji xwe tino Berya sicûrê xwe davê tenûrê Bextê çil ro çile, tajiyê tûle û hespê qule tuneye Behr bi devê se pîs nabe Berxê çê li ber kozê kivse Berx heta hetayî bin selikêde nabe Belga darê dar dixemilîne Bedewê çav kilkir dilê xortan kul kir Berdana jinê edeta dinê Beranê bisko bûya wê li nav pezê bavo bûya Berê biedilîne paşê bi xemlîne Beledê malê ne biyan e, kesê gund e Beg timî xwînxwar in Berf diçe erd dimîne Berxa ku xwedê xweyî kir, guran nekuşt Berxê sêwî beran jê dernayê Berx û gurên tirkan bi hev re diçêrin Berxên pir, ji mihên pir in Betalî xirab malî Bextê feqîra hebûya, gîsnê wan di axa nermda nedişkiya Bextê reş mirovan dike nexweş Beza hespê namûsa siwar e Beza mirîskê heta kadînêye Beza pisîkê heta ber kulfikê Bi fisan çarşef boya nabe Bide xwe bîr, bêje wek jîr ? Bistîne kalan bixwe malan, tu çi dikî bi xortê kundir valan Bipêje hê birêje Binê malê heram mûye, serê wî çiyaye Bila bixwenda paşê bigota Bila jê bihata bila pêşî serê min bişkandana Bila bizê nêr û mê ferq nîn e Bila lawik şane be, bila maaş qet tune be Bira ancax hewara bira da tê Bitirse ji germa germ û mirovê nerm Bi xêra seriya dixwe keriya Bila diz hebin, şevereş gelek in Bila ker ji mirov bibe, mirov ji kerê nebe Bizina kol hînê danûya bibe, fetha wî nabe Bizina belek, şivanê kulek, êvarê bihev re tên guhara teng Bindest û ser dest, nabin yek dest ? Birîna xeberan ji birîna şûr xiravtir e Biratî bi baran, hîsab bi mîsqalan Bi destê xwe mala xwe xirav kir Bixwe mîna mêran, rabe mîna şêran Birîna bi xwe nexwure rehet nabe Bi lav lavê mirov ji ber jina xwe nare der Bibe mal avakirî, nebe mal xerakirî Bi benê xelkê nekeve bîrê --- dişibe gotina tirkan Biçûk li cihê xwe, mezin li cihê xwe Biçûk biçûktî, mezin mezintî Biçûkê malê, kûçikê malê Biçûkê salê, gula malê Bide netirse, bixwaze, bistîne şerm neke Biçûk ku ligora mezina nekevin, wê lingê wan timî li keviran bikevin Bi darê zorê tu tişt nayê pêş Bi derziyê bîr nayê kolan Bi dest bike, bi dev bixwe Bi derziyê neçe ser şûjinê Bi destê namerda neçe, bila av te bibe Bi dilê mezina bizewice, bi dilê biçûka hez bike Bi ewtîna seyan, ji rê namîne karwan Kucik diewtin karwan diborin Bi kulmê neçe ser dirêşê Bilbil bi dengê xwe, mêrxas bi cenga xwe Bila bextê mirov hebe bila çavek mirov tunebe Bi nermî mar ji qulê tê der Bi nanekî mirov nabe nandar Bila mêr bi destê mêran bêne kuştin, ne bi destê qelse mêran Bi îlmê mele bike, bi emelê mele neke Bi mine minê, mirov xelas nabe ji jinê Bi pirse ji kalê zemana, û xortê geriyayî Bixebite heta xwîn di ber neynûgê te re bavêje Bila rûyê mirov bêşê, zikê mirov nêşê Bira xêra bira bixwesta, jina bira mar nedikir Bîhna kiz, tê ji mala diz Bigre û here, li paş xwe nenêre Bihur bi dînan sax nabe Bi qîzanî mîr bû, bi jinanî pîr bû Bêwan binê gund û keça rind çavê herkesî lêye Bê dev xeber nayên tev Bêjin lal e nebêjin teral e Bêje min hevalê xwe, ez bêjim tu kîyî --- dişibe gotina tirkan Bê zanîn dijî ulmêye Bêndera ku çêlek li ser bigere ew çi bênder e Bê derpê bigere, stûyê xwe li ber zaliman xwar neke Bêndera bê xweyî ji mirov re nabe bênder Bêndera dereng nabe xwirê xweyî Bê emrê xwedan pel ji darê naweşe Bê serwerî girara pira nakele Bê şêx û pîr neçe dîwana mîr, ku nekevî halê feqîr Boxê ku quloçê xwe li diwara bixe, wê rojek quloçê wî bişkê Bihar hat rakirin, payiz hat dakirin Bihar û havînê rez, zivistanê jî pez Biharê xwe têr neke, payizê xwe derengî nexe Bû xwê ket agir Bûka xalê delaliya malê Bûk bi dilê zavê ye, çi kul bi dilê xelkêye Bûk bi dilê zavê ye çi pilepila melê ye C Cam dibe kitan dew dibe derman Caran werin ber caran bi kerê werin ber bara Cehşik mezin be jî dîsa ker e Cejna salê bi salê ra dibûhure Cêrê nû avî sar e Ceribandin ji neceribandinê çêtire Cewrên seyê dir timî dir in Cihê bilind, ji mirovê nivz çêtire Cihê pakî hebe, xerabî çiye Cihê şêra rovî lê dikin gêra Cîh heye rev ji mêraniyê çêtire Cîranê xerab bihêle, diranê êşyayî bikşîne Cîranê pak ji birayê nepak çêtire Cota bira neçin guran Çav ji çavan şerm dike bertîl keviran nerm dike Çavê kor tune lê bextê kor heye Çavê tirsonek singê sipî nabîne Çend çiya hene yê Kurdane Çem ji kaniyan çêdibe Çi bêjî jî li bejna siwarê min tê Çilê reş debarê diqedîne li gayê beş Çiqas sax bimînî, ewqas ecêban dibînî Çiqas bibî mîr xwe neke ji bîr Çi tê serê quling, ji qarîna quling e Çiya çiqas bilind be wê rê pêkeve Çiyayê bilind bê berf û bê rê nabin Çiyayê bê gul weke mirovê bê dil Çiya hewceyê çiyane Çivîkek girtî ji qazek çolê çêtire Çêlekek rêxotî garanê dilewitîne Çêlekek bi şîr, ji deh mihên bê şîr çêtire Çêre çiqwas nerm bibe di bin kevirda nasekine Çû ber tira golikan Çûçik li ser garisên feqîran datîne Çav ji Çavan şerm dike Çiya bi ser hevre hene Çavên birçî tucar têr nabin Çav nînin şurin Çem bê bihur nabin Çû şamê hat dîsa kerê berê D Dar bi tûye, lê xwedî tûleye ? Dasek nikare bi dehlek Dawet tune li kefçiyan digere Daweta mîran agirê feqîran Daweta duduyan cenge cola hemûyan Delîlê baranê baye, delîlê mirinê taye Dema hirç pîr bû kudik pê gunikan dilîzin Dermanê xwestinê dahane Derba evda asasê kilsêye xera nabe Derziya xwe di serê xwe ra kir Dest hilanîn fereca xêrêye Devî hebe wê bibe dar, xwelî li serê bê war Dewê buhara bide neyara Dema ker bikeve heriyê, ji xwedî zeximtir kes tune Devê wan li gebola wan Devê pisîngê negîşt goşt, go min xêra dêw bavê hîşt Deriyê gomê vebeberx ber bi mêşinê, kar ber bi bizinê dere Dewar bi bennan, mirov bi sozan tên girêdan Dema seg bezî gur, gur mir Derê xwe rind kilît ke, cîranê xwe diz dernexe Dewsa şûra rehet dibe, dewsa gotina rehet nabe Deve nal kirin, rovî çû go:pe pe Dema bextewerî nebe dost, feyde nake gera bost bi bosr Derê jina xera nekirye hîna avaye Derew sêwiye Dew li aşiqa nayê Dewet ferihî, berbûrî hedikîn Deve û gur e Destê wî rast naçe paxila wî Devo Destê te ne destê mêrkujaye Dibê koro bide malê min, dibê nehê mala min Dibê deve çima stûyê te xwar e, dibê çiyê min li kar e Dibê kûsî tu çima pîsî dibê li eniya min nîvîsî Dijminê bavê nabe dostê lawê Dijminê dijminê mirov dostê mirov e Dil heye taqet tuneye Diran bi êş, derman kêş Direw li biyaniyê, pesn li pîrîyê Dibê te dinya çawa dî, dibêli gorî dilê xwe Digerî li dewleta lez, xweyî ke rez û pez Dînok di şîn û şahiyan de kifş dibin Dilê xezeb mirov nagihijîne mexsed û miradan Dinya dem e, gav petêxe gav lem e Dinê li dinê çavê gur li bizinê Dîwaro ji te re dibêm, bûkê tu fêm bike Dibê dewlemendo pîroz be, feqîro te ji ku anî Dixwo gebola zerî, diçe devê derî Dibê kundo mirî pir in an zindî, dibê zindîkî zêdeye ew jî di bin emrê jinê deye Dil neke jina bi mêr, diçe mal dike ji bîr Dilê fireh pîr nabe Dinya bûye kes, tu kes negotiye bes Dil miqabilê dil e Dizê malê ji malê be, ga di kulekê re derdikeve Dil ku fireh be rê jê re gelek in Dil li ser dil e, jê re nîn e tu derd û kul e Dil wek şûşêye zû dişkê, lê dereng diceribe Dirika xwe bi destê min dernexe Diyarî qesp in, şûn diyarî hesp in Diya zavê lotik davê, diya bûkê kûke kûke Dîz ji beroşê re dibê wêde here rû teniyê Dîzikê go ez rind im, heskê go di te de digerim Dostê bi xêr ji birayê bêxêr çêtire Don nekî çirê çire rohnî nade Du parên xizaniyê nezaniye Dûma her tiştî heye, dûma zilmê tuneye Dûr here dirist here E Ebed û ebedî, her tişt dere li xwedî Emerê çelengdar, xulamî kir ji hakim re sî û sê sal, tu car ji mêrê hakim nekir bawer û îhtîbar Ez dengek pir tehl dibîzim, gelo tu dizanî çi deng e Erdek hişk ezmanek bilind Ê ku go kir mêr e, ê ku go û nekir nemêr e ê ku nego û kir şêr e Emrê ku çû nede dû Eger hinek mirov ker nebin , wê qîmeta kera zêde bûna Erd birinc be jî, av rûn be jî, ku xwedî tunebe zû diqede Erdê neyara bi buhurtaye Erê erêye, na naye, erêna belaye Ewê dîzikê çêke, wê çemil jî pêxe Ecel ku bê nade mecal Eşqa dizan şevereş in Ew riya te berê xwe dayê ez jê hatime Ew kare mirov tî bibe ser avê, tî bîne Em çûn mala fatê fatê çû civatê Ez hêdî diçim bela digihîje min, zû diçim ez digîjim belayê Ez cehşika pê çi dikim >> Gotinên pêşiyan 2