Biserketin û têkçûn
|
Biserketin zarroya wêrekiyê ye.
Mirov ne li çiyayan lê li beran dihilingivin.
Rêya ber bi gupika çiya ve dûr û dirêj e. Lê dîsan jî hin kes tê dikoşin bilindtir daku bibînin dûrtir.
Bêyî coşdariyê ti tişt peyda nebûye.
Biserketin wan dehf dide. Ew dikarin ji ber ku ew bawer dikin ku dikarin.
Dema ji tevaya dilê xwe dest bi xebatê bikî û herdem li gor rêbaza pozîtfiyê bixebitî, dê karên nayên bawerkirin bi dest bixî.
Daxwaz bikin, dê ji we re bêt dan. Lê bigerrin, hûn ê bibînin. Li derî bidin, dê ji we re bêt vekirin.
Ger cara yekem bi ser nekevî, dikarî dîsan û dîsan bicerribînî.
Ger tê êdî şiyan nemabe bicerribînî, bala xwe bide tiştek din, bêna xwe veke, barê li ser pişta xwe dane. Tavilê dê dîsan îdeayên nû dest bi lehîkirinê bikin.
Min divê, ango dikarim.
Biserketin yê dîn jî hişmend dide xwiyakirin.
Biserketin tenê ew e ku mirov bikare jiyana xwe bike gor dilê xwe.
Navnirx raberî min hatine kirin lê bi baweriya min bi wan mirov dikeve nav civatek xirab.
Berî dest pê bikî, şîretên baş peyda bike, û dema te biryara xwe da, bêyî gîrokirinê bixebite.
Ger bixwazî bilind, ji nizm dest pê bike; ger bixwazî dûr, ji nêz dest pê bike.
Coşek gurr, ya hiş û serhişkî destekê didinê, ew e ya herî zêde mirov pê bi ser dikeve.
Tek awayê biserketinê xeyidandina xelkê ye. Ji hindê tu dê her li bîra wan bimînî.
Ji hemî awayên biserketinê yê lezgîntirîn û misogertirîn ew e ku bi xelkê bidî bawerkirin ku li gor berjewendiya wan e ku qenciyê li te bikin.
Niqte û piwan digihin wî yê kar û keyfê têkil dike.
Di mijarê de xurt, di awayî de nerm.
Ew, yên bawer dikin ku herdem û bi tenê rast in, pirrî car ew e yên digihin encaman.
Têkçûn asan e. Biserketin e ya dijwar.
Min ji gupikê dest pê kir û tê koşîm ta ku gihiştim binî.
Yên dibêjin ku li gupikê teng e, ti car li binî nebûne.
Em hemî têk çûne - bi kêmî ji me yên bijare.
Jiyan ecêb e. Ger ji bilî ya herî baş bi ti dî razî nebî, pirrî car dê ya baştirîn bikeve destê te.
Hê ji zû fêr bûm ku ne hejî ye dema xwe pûç biborînî bi têkoşîna bawerandina hevkarên xwe ve.
Biryara te ya biserketinê baştirîn tişta biserketinê ye.
Di xeyalên xwe yên veşartî de ji xwe re bibêje ku tu bo biserketinê hatiyî afirandin.
Li dinyayê ti tişt ne dijwar e; tenê dilê mirovan ne têr xurt e.
Jiyan kurt e lê bela wê dirêj didin xwiyakirin.
Mêrên mezin ji belayan zewqê werdigirin û şerrvanên fêris di cengê de bi ser dikevin.
Ger dijwarî bên jî, ma çi feyde ye bibezî pêşiya wan.
Dest ji belayan bernede lê wêrektir herre wî cihî yê feleka te rê dibiyê.
Biwêre rastî dijwariyan bêyî daku ew bêpayîn dijwar pênan li te bidin.
Ti tişt ne pirr asan e lê her tişt tê dijwarkirin dema ji bêdilî bêt kirin.
Wey li derdên mirovan, ax çend ji wan bêbingeh in.
Rondik zû ziwa dibe, bi taybetî ya ji ber belayên hatine serê xelkê.
Dijwarî pirrî car hişî geş dikin.
Ti tişt bo mirbaran ne dijwar e.
Ti tişt ne dijwartir e ji hindê ku ramanên watedar bi awayek wisan bên derbirin ku her kes tê bigihe.
Asteng nikarin min biperçiqînin. Biryardariya xurt her astengê dipelixîne. Yê berê xwe dabe stêran, nikare ji ya xwe dabêt.
Li kêlîka bextreşiyê bipûnije: Duhî nebû û sibê êdî nîne.
Di tiştên negengaz de bêhêvîtî kêm car lirê ye, di yên dijwar de qet ne ti car.
Bawer im van demên dijwar alîkarî min kiriye ji berê baştir tê bigihim ka jiyan bi her awayî çend bêsinor delal û dewlemend e, û ku gelek tişt, yên mirov ji ber xeman dixwin, bi temamî bêwate ne.
Her yekî ji me têr taqet heye ku em xwe li ber belayên tên serê kesûkarên me bigirin.
Vegerrîna berdewam li tiştek nexweş cûnek dîniyê ye.
Mirov dê baş ji dijwariyên xwe yên siriştî sereder biban ger wan bi xwe hê bela bo xwe peyda nekiriban.
Dijwarî pirrî car amûr in ku Yezdan me pê bo hin tiştên baştir bikêr dike.
Optîmîst ne ew e yê ku ti car neêşiye lê ew e yê ku bêhêvîtî jiyaye û zora wê biriye.
Ger min bizaniya ku sibê dê dinya biruxe jî, min dê îro darsêvek biçanda.
Bibe ramanwerek pozîtîf. Tişta çendî tarî bixwiyin, yan ta ger tarî bin jî, serê xwe rake û delîvên xwe bibîne - li benda te ne.
Dema spêdeyê radibî, te du alternatîf hene - yan bextiyar bî yan bextreş. Biryar bide ku bextiyar bî.
Têkoşîna paşvenegerr hemî dijberiyan radike.
Li dinyayê têr ronahî heye bo wan yên naxwazin ti tişt dî bibînin, û têr tarîtî bo wan yên berevajî dixwazin.
Ez fêr bûm baweriya pratîkê li tovê xerdelê û ramana ramangêrriya pozîtîf bicerribînim, û ecêbiyan dest bi peydabûnê kir.
Ta Xwedê jî li alî wêrekê rastgo ye.
Nîne xemgîntir dîmen ji pesîmîstê ciwan, ji bilî optîmîstê pîr.
Yê optîmîst radigihîne ku em li baştir dinyaya gengaz dijîn, û yê pesîmîst ditirse ku rast e.
Optîmîzm û dilsojiya-bi-xwe navika pozîtîf û ya negatîf ya tirsokiya vî zemanî ne.
Ji xanîkî dibe giremêrek derkeve.
Tenê ew mirov, yê di her tiştî de kêmasiyê dibîne û bendewar e ku her tişt dê ber bi xirabiyê ve biçe, kesek hişzelal tê hesibandin.
Yê optîmîst dibe ronahiyê li nav tarîtiyê jî bibîne, lê çima divê yê pesîmîst hertim bibeze wê bitemirîne?
Ez mezintir im ji her tiştî ya belkî li min biqewime. Hemî ev tişt, xem, bextreşî û jan, li derî xaniyê min in. Ez bi xwe tê ve me û kilîl li gel min e.
Tu dikarî ger bawer bikî. Van pênc peyvan kûr li haydariya xwe bikêle. Ew tikîtijî xurtî û rastî ne.
Optîmîzm Baweriya Şorreşê ye.
Her mirov, yê li vê dinyayê tiştek bi dest xistiye, wek şorreşgêrr dest pê kiriye.
Şerta bêçare ya jiyanek biserketî ew e ku berdewam û dubare xwe coşdar bikî û li pey rêbaza pozîtîfiyê bimeşî.
Bo baştirîn planên mirovî jî pêdivî bi coşdariyê heye.
Bêyî coşdariyê ti tiştek gir peyda nebûye.
Her bidestxistiya dahîtiyê ji alî coşdariyê ve hatiye bidestxistin.
Dê çawan coşdar bimînî? Dîmenekê dirûv bide ji wê armancê, ya dixwazî bigihiyê, û dîmenekê jî ji wê armancê, ya tu êdî gihiştiyê, wisan dê daxwazên te bibin baskdar.
Dahîtî ji sedê yek coşdarî ango inspîrasyon e û notûneh xuhdan ango perzpîrasyon e.
Dahîtî xebata dijwar e, destjêneberdan û aqilê selîm û sade ye.
Coşdarî jiyanê berz dike û wate û şiyanê didiyê. Sar bixebitî, dê biqerrisî. Tevî rîskan jî gurr û geş bixebitî, dê tênê bidî dinyaya dilsar jî.
Li tiştan dinerî û dibêjî "Çima?" Lê ev tiştine neyî jî xeyal dikim û dibêjim "Ma çima na?"
Mirov tenê parek biçûk ji wan hêz û hinêran bi kar tînin ku wan hene û ku ew dikarin di rewşên pêdivî de bi kar bînin.
Ne bes e ku stêrka xwe lê bigirî. Divê pê bikevî jî.
Ramangêrriya erênî kilîlê biserketinê ye di bazirganiyê, xwendekariyê û pêgoganêya pîşeyî de ango di her tiştî de. Dema dibezim sahê, diramim ku her pas dê ji min re bêt.
Dê her fikrek baş bikeve serê te ger hema bipûnijî û xwe nebehecînî.
Baştirîn awayê peydakirina fikran ew e ku bi zanebûnî nêçîra wan bikî.
Bila bi cerribandinek baldirêj, rastgoyiyê, disiplînê û xweragiriyê çêbike yê hişmend ji xwe re giravekî yê ti lehî nikarin binoqînin.
Ti car radestî hêrsbûnê nebe. Dermanê baweriyê bide hemî suhbetan yê beşdar bî.
Bawerî hoyek giring e di her planê de. Bêyî wê ti encamek biserketî nîne.
Rojê herî kêm deh carî ji xwe re bide bawerkirin: Bendewarî ya herî baş im û bi alîkariya Yezdanî ez dê bigihim baştirînê.
Baştirîn awayê biserketina dijî dijminan xweqenckirin e.
Divê em newestin bi qencîkirinê çiku rojekê em ê bigihin berhemê wê.
Ger dijminê te birsî be, xwarinê bidiyê; ger tî be, vexwirakê bidiyê.
Qenc be ji dostên xwe re daku dostaniya we xwe ragire, ji dijminên xwe re daku bibin dostên te.
Biserketîbûn ew e ku alîkar bî, haydar û avaker bî, tişt û mirovên pêrgî te bên piçekê baştir bikî. Baştirîn tişta bikarî bidî tu bi xwe yî.
Her roj ji xwe re bibêje: Ti car ne bitenê me. Dizanim karên xwe bi cih bînim. Bi alîkariya Xwedê dikarin bi ser bikevim. Bi erênî dipûnijim û bawer dikim.
Dema bi rêya jiyanê ve dimeşî, xwe mijûlî hesaba kêmandinê neke. Li şûna hindê, şiyan û hinêr û delîvên xwe bikomîne. Dê wisan rehet, çîrrxweş û biserketî bibî.
Bi xewn û xeyalan bawer bin çiku deriyê herheriyê di wan de veşartî ye.
Zanist belkî sinoran bide zanînê, lê divê tixûb li aşop û xeyalan neyên danîn.
Xeyalgêrrî pirrtir rastiyê dibîne ji hindê ya ku veşartî ye ku ji hindê ya diyar e.
Xeyal divê bi hesûdî daqurtînin daku raman têr bibin. Vîn (îrade) divê pirr xeyalan bike daku têr bi dest bixe.
Ger bi dînamîkî û afirînendeyî motîv bikî, kê bixwazî, dikarî xebatek bibandor pê bidî kirin.
Pirraniya me hewceyî kesekî ne ku wan tiştan pê bide kirin yên em dizanin.
Mirov bi biserkeftinê hatine afirandin - ne bo têkçûnê.
Ger xwe têkçûyî bihesibînî, bêguman dê têk biçî. Lê ger di rewşên rojane de jî coşdar bî, hêzên bêsinor yên coşdariyê dê demildest ecêbiyan bo te bikin.
Çar miljon hêcet bo têkçûnê hene lê tek berrevaniyek rastîn bo nîne.
Ti kesê ku ji jiyana xwe zewqê werdigire têk neçûye.
Ew baweriya giştî, ku biserketin mirovan diherrimîne û wan dike bêwec, xweperest û xwehez, ne rast e. Berevaj: biserketin bi pirranî mirovan dike nefsbiçûk, tolerant û xweşmirov. Têkçûn mirovan dike tal û zal.
Ti car basa têkçûnê neke. Peyvên wiha bi kar bîne: bawerî, hêvî, dilsozî û biserketin.
Ti îdea nînin yên ku gelek kes lê neramîbin. Lê li şûna wê raman, ya ku ti qet nehatiye bîra ti kesî, kêm car bi ser dikeve.
Biserketin rê ye - ne armanc e.
Biserketin herdem berdemî ye; biserketin tenê têkçûnek gîrobûyî ye.
Ew, yên ku cerribandinê digihînin gupika wê, ne îlle gupikjîr in lê ew bi ser dikevin ji ber ku bûne rikeberên nehej û netêkçû.
Esehîtirîn awayê xweparastina ji kerrixînê xwe gorîkirina dozekê ye ku bi xurtî jê bawer bikî.
Biserketin ne aîdî ti nepenîtiyan e. Ma te ti car kesek biserketî dîtiye ku hemî çîrroka xwe ji te re negotibe?
Çend pirrtir biwêrî, dê hind zêdetir hêz û hinêrê di xwe de bibînî daku bigihî gupikê û xwe li wir ragirî.
Yê biserketî belkî gelek car hatibe lierdêdan jî lê ew nemaye guh bide hejmartina têkçûnên xwe.
Encam kirinan baş dike.
Carinan têt bihîstin ku mirov dibêjin: dawî baş be, hemû baş e. Lê ne wisan e. Dawiya baş nikare destpêka xerab baş bike. Roja xwe baş bi kar bîne. Berev pêş binere.
Hertim bila ev li bîra te be: biryara te ya biserketinê baştirîn tiştê biserketinê ye.
Bawerî di her plan û nexşeyê de hoyek giring e. Bêyî baweriyê ti encamên biserketî peyda nabin.
Ya bi rastî bawer bikî, dê bibe; û baweriya bi tiştekî wî tiştî dide kirin.
Coşdariya gurr, ya ku hiş û serhişkî destekê didinê, ew e ya ku mirov pê pirrî car bi ser dikeve.
Bazirganiya bêyî reklamandinê mîna çavkanêya (flirt) li di nav tariyê ye. Bi xwe dizanî çi dikî lê ti kes dî nizane.
Kêm ji kesên di jiyana xwe de digihin encamek baş jîrên gupikî ne. Lê wan taybetmendiyek gupikî heye; dibêjin: ez dê dîsan bicerribînim, dest jê bernadim, ez dê xweragir bimînim, bênavbirr bidomînim, ber bi pêşve bikoşim.
Bo ku karên gir û gewre bikî, divê wa bijî mîna ku qet ne neçar bî carekê bimirî.
Ferheng tek cih e ku lê biserketin ji berî kar tê.
Bo bibe werzişvanek navincî ne hewceyî hemî xwedanê ye. Lê bo ku bigihe gupikê neçar e hemiya xwe bide - tam hemiyê.
Tenê rêyek ber bi biserketinê heye: bikarî bi şert û mercên xwe bijiyî.
Çar pêngav bo biserketinê: bi sexbêrî plan bike, bi lava amade bibe, bi erênî pêş bikeve û bi xurtî xwe rakişîniyê.
Ti car ti kesî negot ku ez nikarimê.
Hertim ji xwe dipirsim: ev çawan dikare hê baştir bêt kirin.
Raza mezin ya jiyanek biserketî guhastina raman e ji xirabiyê bi qenciyê, ji derewan bi rastiyê.
Xwedê têr hiş û hêzê dide me bo kirina her tiştî yê ku ew dixwaze em bikin.
Ji xwe re armancekê dirûv bike - ne armancek şêlî, nezelal, lê yeke baş-diyarkirî û kitekitî. Lava bo bike. Wê bigire ta ku wêneyê wê danoqe binbîra te. Paşî xeyal bike, birame, bi her awayî xurt bo armanca xwe bikoşe.
Raza biserketinê ew e ku amade bî dest biavêjiyê dema delîve bêt.
Carinan peyva "xeyalgêrr" bi galteyî û tirraneyî têt bikaranîn. Dibe yê bi vê peyvê têt navandin xwe neheqîlêkirî jî bihesibîne. Lê ew peyv ne bi wê wateyê ye. Xewngêrr pêşrew in, rênîşander in, peydaker in. Hemû karên mezin yên dîroka dinyayê serekaniyên xwe ji xewn û xeyalan girtine. Em dikarin bi heq bibêjin ku hemû şaristaniya me xeyalek bicîhatî ye. Xeyala yê deryavan welatên pişt deryayê ne, xeyala yê kole azadî ye û xeyala yê destkar makîne ne. Demekê dihat gotin ku ew hoste, yên berhemên wan niha bi milyonan tên kirrîn, xeyalgêrrên bêkêr in. Helbestvan û ramanwer, mezintirîn qencîkerên mirovatiyê, dihatin biçûkdîtin û wek xeyalgêrr dihatin navandin. Belê, niha jî wek xeyalgêrr tên binavkirin. Bijîn xeyalgêrr! Yê xewn û xeyal nebin mirî ye.
Di xeyalên xwe yên nepenî de ji xwe re bibêje ku tu hatiyî afirandin daku bi ser bikevî.
Çavkanî[biguhêre]Husein Muhammed: Jiyanname 18, Kovara MEHNAME, hejmar 58, 11/2004 |